خروجی های ذهن من

او بدون اینکه داستان نوشتن را از کسی آموخته باشد می نوشت.تمام ذهنش را روی کاغذ می آورد.قلم و کاغذ هر روز همراهش بودند.او به قلم و کاغذ عجیب عادت داشت.مدتی اما،قلم کمرنگ شد انگار جوهرقلم خشک شده بود.شاید قلم میخواست او زمانی برای خودش باشد و از قلم دور شود.غافل از اینکه زمانِ او برای خودش یعنی قلم.بعد از سال ها قلم دوباره رنگ گرفت و از کرده ی خودش پشیمان شد. که، ای کاش این سال ها را از او نگرفته بودم.و او دوباره نوشت. + نوشته شده در شنبه پانزدهم مرداد ۱۴۰۱ ساعت 18:59 توسط حدیث کاشانی زاده  |  خروجی های ذهن من...ادامه مطلب

آسمان سیاه شد.او هم همراه باقی ابرها به آسمان نیلگونِ صبح رنگ تیره داده بود.باید دست به دست دوستانش می سپرد تا ببارد.اما انگار باریدن را دوست نداشت.حتما وقتِ آمدن،آسمان نیلگون، نظر او را هم جلب کرده بود.اما باقی ابرها ساز مخالف او بودند.چه می شد کرد.او یکی بود و باقی هزارتا یکیپس بارید اما به اجبار + نوشته شده در یکشنبه شانزدهم مرداد ۱۴۰۱ ساعت 20:15 توسط حدیث کاشانی زاده  |  خروجی های ذهن من...ادامه مطلب

با اولین پلک زدنم هنگام صبحِ آن روز صدای جیک جیک گنجشکی را شنیدم که پشت پنجره ی اتاق سایه اش نمایان بود.عاشق صدایش شدم انگار از صداهای زیبا و گوش نوازی بود که مرا عجیب بیدار کرده است.خیلی زود به حیاط رفتم و مشتی نان خشک برداشتم و روی زمین گذاشتم.طولی نکشید که گنجشک نه فقط خودش،بلکه دوستانش را هم به ضیافت نان خشک من دعوت کرد.عجب لذتی بردم انگار خدا آن لحظه دنیا را به من داده بود.بازهم فردای آن روز همین کار را کردم و دوباره نان خشکم را مشت کردم و به حیاط رفتم و چندی بعد گنجشک و دوستانش آمدند.این قصه ی زیبا روزها تکرار شد تا اینکه یه روز نان ها به روی زمین ماند و دیگر گنجشکی نیامد.حتما تغییر فصل ها دلیلش بوده ست اما من باز هم با تکرار فصل ها منتظر ماندم و نان ریختم اما گنجشکی نیامد...شاید این دفعه بیاید. میخواهم نان که نه ضیافتی بهتر برایشان بگیرم! + نوشته شده در پنجشنبه یکم دی ۱۴۰۱ ساعت 22:9 توسط حدیث کاشانی زاده  |  خروجی های ذهن من...ادامه مطلب